ခရီးသြားတဲ့ ဓာတ္ပုံမ်ား အေၾကာင္း... ၂

ခရီးသြားတဲ့ ဓာတ္ပုံမ်ား အေၾကာင္း... အဆက္ေပါ့ဗ်ာ...

ဓာတ္ပုံေတြအေၾကာင္းမေျပာခင္ ေျပာစရာ နည္းနည္းေပၚလာလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္ဗ်... မႏၲေလးက ေန မူဆယ္ကို သြားမယ္ ဆုိရင္ ကြတ္ခုိင္မွာ ေန႔လယ္စာ ထမင္းဝင္စားၾကတယ္ဗ်... ထမင္းဆုိင္နာမည္ေတာင္ ေမ့ေနပါၿပီ... “ေအာင္ခ်မ္းသာ” လုိ႔ေတာ့ထင္တာပဲ... အဲဒီဆုိင္က ဘူေဖးစနစ္နဲ႔ဗ်ဳိ႕... က်ေတာ္တုိ႔ သြားတုန္းကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို ၂၅၀၀-က်ပ္၊ ထမင္းနဲ႔ဟင္း ႀကိဳက္သေလာက္စား... ဟင္းေတြကလည္း တ႐ုတ္ဟင္းေတြ စားလုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္... အသြားတုန္းကေတာ့ MD ပါလာလုိ႔ MD က က်ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႔အတြက္ က်သင့္ေငြ အကုန္ရွင္းေပးပါတယ္... အျပန္မွာေတာ့ ႐ုံးက ကြတ္ခုိင္ဇာတိ အစ္မ ၂-ေယာက္ အိမ္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲေတြ ေကၽြးလုိ႔ ေန႔လယ္စာ မစားျဖစ္ေသာ္လည္း အဲဒီဆုိင္မွာ မုန္႔ေတြ၊ ဝိုင္ေတြေတာ့ ဝင္ဝယ္ျဖစ္ပါတယ္...
ကဲ ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ ခရီးဆက္ရေအာင္...

ဒါက ကူမင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာရွိလုိ႔ အေနာက္ေတာင္လုိ႔ ေခၚဆုိပုံရတဲ့ ေတာင္ေပၚကို တက္ေနၾကတာပါ... လူတစ္ေယာက္ကို အတက္ ၁၅-ယြမ္ ေပးရပါတယ္... ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး စီးလုိက္ရပါတယ္... ေတာင္ေပၚတက္ရင္း ခ်မ္းေအးတဲ့ အေအးဒဏ္ကို ခံရင္း၊ ကူမင္းၿမိဳ႕ကို အထက္စီးက ျမင္ေနရတဲ့ ႐ွဴခင္းကို လည္းၾကည့္ရင္းေပါ့...

ဒီပုံက ေတာင္ထိပ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ကူမင္းၿမိဳ႕ဘက္ကို လွမ္းျမင္ရတဲ့ပုံပါ... မနက္ခင္းမွာ အေအးဓာတ္ရွိေနၿပီး ႏွင္းေငြ႕ေငြ႕က်ေနတဲ့အတြက္ အနည္းငယ္ မႈံဝါးဝါး ျဖစ္ေနတာပါ... ေတာင္ထိပ္လည္းေရာက္ေရာ က်ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ဂိုက္ ကိုျမေသာင္းက Dragon Gate ကို သြားဖုိ႔အတြက္ လူတစ္ေယာက္ကို ၃၀-ယြမ္နဲ႔ လက္မွတ္ ျဖတ္လုိက္ပါတယ္... ေတာင္ေစာင္းေလွကား က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကေန ေအာက္ကုိ ဆင္းရင္း ဆင္းရင္း ဘာမွ မေတြ႕ေသးလုိ႔ အေပၚတက္ၿပီး ျပန္ေမးရပါေသးတယ္... ဆက္ဆင္းပါဆုိလုိ႔ ေမာေမာ ပန္းပန္းနဲ႔ ျပန္ဆင္းရင္း Dragon Gate ဆုိတာႀကီးကို ေရာက္ပါတယ္... ဘာမ်ားလဲလုိ႔... ေရွး တ႐ုတ္မင္းေတြ ဒီအေနာက္ေတာင္ကေန ကူမင္းၿမိဳ႕ကို ႐ွဴစားေတာ္မူတဲ့ အေဆာက္အဦ အငယ္စားေလးေတြပါ... တ႐ုတ္ ေရွးေဟာင္း လက္ရာ ပုံစံမ်ဳိးေလးေတြကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္... ေရွးအႏုပညာ လက္ရာမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္းပါ...

Dragon Gate မွာေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အႏုပညာ လက္ရာမ်ား အနက္မွ ၂-ခုေပါ့ ခင္ဗ်ာ... Dragon Gate ကေန ေျခလ်င္ ဆက္ဆင္းေတာ့ ေတာင္ေျခ ကားရပ္နား စခန္းကို သြားမယ့္ အငွားကားဂိတ္ကို ေတြ႕ပါတယ္... ဂိတ္မွာ လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး ကားလာမယ့္အလာကို ေမွ်ာ္ေနရပါတယ္... ကားခက လူတစ္ေယာက္ကို ၁၀-ယြမ္ ထင္ပါတယ္... ေၾသာ္.. ကိုကုိဂိုက္ရယ္ ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ား တက္လာတဲ့ ႀကိဳးပုခတ္နဲ႔ ျပန္မဆင္းတာလဲလုိ႔ စဥ္းစားမိပါတယ္... ဟိုေကာင္နဲ႔ ျပန္ဆင္းရင္ လူတစ္ေယာက္ကို ၁၅-ယြမ္ပဲကုန္မယ္... မပင္မပန္း ေအးေအး ေဆးေဆးနဲ႔ ကူမင္းၿမိဳ႕႐ွဴခင္းကိုလည္း ၾကည့္လုိ႔ရမယ္... ခုေတာ့ ပင္ပင္ပန္းပန္း လမ္းေလွ်ာက္ဆင္းရၿပီး အဆင္းအတြက္ စုစုေပါင္း ယြမ္-၄၀ ေတာင္ ကုန္သြားတယ္ေလ... အထုိင္မ်ားတဲ့ သူေတြမုိ႔ ေတာင္တက္ ေတာင္ဆင္း လုပ္ခုိင္းတာ ထင္ပါရဲ႕...
ေန႔လယ္စာ စားခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ အဲဒီ အေနာက္ေတာင္ ေတာင္ေျခနားမွာရွိတဲ့ နာမည္ႀကီး ထမင္းဆုိင္ တစ္ခုမွာ သြားစားပါတယ္... မႈိ စပယ္ရွယ္လစ္ လုပ္ထားတဲ့ ဆုိင္ ထင္ပါတယ္... စားရတာ မဆုိးပါဘူး... ေတာ္ေတာ္ ခမ္းခမ္းနားနားရွိတဲ့ ထမင္းဆုိင္ႀကီးရဲ႕ အိမ္သာကေတာ့ ေဟာင္ ေဟာင္ နံေဟာင္ေနပါတယ္... ေတာ္ပါေသးရဲ႕... အနံ႔ေတြ ထမင္းစားပြဲေတြ အထိ ေရာက္မလာေပလုိ႔... ထမင္းစား ၿပီးေတာ့ ပန္းျခံကို သြားပါတယ္...
....
ဆက္ပါဦးမည္... (ဒီလုိေျပာၿပီး မဆက္ျဖစ္တာေတြလည္း မ်ားေပါ့) :D

My Label: Kunming