MgHla's ဒိုင်ယာရီ

ခရီးသြားတဲ့ ဓာတ္ပုံမ်ား အေၾကာင္း...၂ ေန႔လယ္စာ စားခ်ိန္ေရာက္တာနဲ႔ အဲဒီ အေနာက္ေတာင္ ေတာင္ေျခနားမွာရွိတဲ့ နာမည္ႀကီး ထမင္းဆုိင္ တစ္ခုမွာ သြားစားပါတယ္... မႈိ စပယ္ရွယ္လစ္ လုပ္ထားတဲ့ ဆုိင္ ထင္ပါတယ္... စားရတာ မဆုိးပါဘူး... ေတာ္ေတာ္ ခမ္းခမ္းနားနားရွိတဲ့ ထမင္းဆုိင္ႀကီးရဲ႕ အိမ္သာကေတာ့ ေဟာင္ ေဟာင္ နံေဟာင္ေနပါတယ္... ေတာ္ပါေသးရဲ႕... အနံ႔ေတြ ထမင္းစားပြဲေတြ အထိ ေရာက္မလာေပလုိ႔... ထမင္းစား ၿပီးေတာ့ ပန္းျခံကို သြားပါတယ္... ပန္းျခံနာမည္က Expo Garden လုိ႔ေခၚပါတယ္... ဒါက ပန္းျခံ အဝင္ေပါက္က ႀကိဳဆုိေနတဲ့ ပန္းေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ အမွန္တကယ္ အလုပ္လုပ္တဲ့ ပန္းနာရီႀကီးေပါ့... ေဟာ... ပန္းခင္းလမ္းကို ေလွ်ာက္ၾကမယ္... ပန္းခင္းလမ္းဆုိလုိ႔ ပန္းေတြ ေပၚကေတာ့ တက္မေလွ်ာက္ ရဘူးေနာ္... ေၾသာ္ ေမ့သြားလုိ႔ ပန္းျခံက တ႐ုတ္မ ဂိုက္ေခၚခဲ့ေသးတယ္ဗ်... ျမန္မာလုိ ေျပာတတ္လုိ႔ ေခၚတာလား ဟုတ္စ... မေျပာတတ္ပါဘူးဗ်ာ... တ႐ုတ္လုိပဲ ရွင္းျပတာဗ်... က်ေတာ္မ်ဳိးတုိ႔ ဘယ္နားလည္မွာ လဲဗ်ာ... က်ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ စကားျပန္က ဘာသာျပန္ ေပးရတာေပါ့ဗ်ာ... ဟုိးမွာ ေတြ႕ေနရတဲ့ ပန္းသေဘၤာက ေရွးက တ႐ုတ္ေတြ ကမာၻပတ္ခဲ့တဲ့ သေဘာၤလုိ႔ ေျပာတာပဲ... ဒီလုိေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားတယ္... ...

ခရီးသြားတဲ့ ဓာတ္ပုံမ်ား အေၾကာင္း... အဆက္ေပါ့ဗ်ာ... ဓာတ္ပုံေတြအေၾကာင္းမေျပာခင္ ေျပာစရာ နည္းနည္းေပၚလာလုိ႔ ေျပာရဦးမယ္ဗ်... မႏၲေလးက ေန မူဆယ္ကို သြားမယ္ ဆုိရင္ ကြတ္ခုိင္မွာ ေန႔လယ္စာ ထမင္းဝင္စားၾကတယ္ဗ်... ထမင္းဆုိင္နာမည္ေတာင္ ေမ့ေနပါၿပီ... “ေအာင္ခ်မ္းသာ” လုိ႔ေတာ့ထင္တာပဲ... အဲဒီဆုိင္က ဘူေဖးစနစ္နဲ႔ဗ်ဳိ႕... က်ေတာ္တုိ႔ သြားတုန္းကေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို ၂၅၀၀-က်ပ္၊ ထမင္းနဲ႔ဟင္း ႀကိဳက္သေလာက္စား... ဟင္းေတြကလည္း တ႐ုတ္ဟင္းေတြ စားလုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္... အသြားတုန္းကေတာ့ MD ပါလာလုိ႔ MD က က်ေတာ္တုိ႔ အဖြဲ႔အတြက္ က်သင့္ေငြ အကုန္ရွင္းေပးပါတယ္... အျပန္မွာေတာ့ ႐ုံးက ကြတ္ခုိင္ဇာတိ အစ္မ ၂-ေယာက္ အိမ္က ရွမ္းေခါက္ဆြဲေတြ ေကၽြးလုိ႔ ေန႔လယ္စာ မစားျဖစ္ေသာ္လည္း အဲဒီဆုိင္မွာ မုန္႔ေတြ၊ ဝိုင္ေတြေတာ့ ဝင္ဝယ္ျဖစ္ပါတယ္... ကဲ ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ ခရီးဆက္ရေအာင္... ဒါက ကူမင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာရွိလုိ႔ အေနာက္ေတာင္လုိ႔ ေခၚဆုိပုံရတဲ့ ေတာင္ေပၚကို တက္ေနၾကတာပါ... လူတစ္ေယာက္ကို အတက္ ၁၅-ယြမ္ ေပးရပါတယ္... ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေလး စီးလုိက္ရပါတယ္... ေတာင္ေပၚတက္ရင္း ခ်မ္းေအးတဲ့ အေအးဒဏ္ကို ခံရင္း၊ ကူမင္းၿမိဳ႕ကို အထက္စီးက ျမင္ေနရတဲ့ ႐ွဴခင္းကို လည္းၾကည့္ရင္းေပါ့...

တ႐ုတ္ျပည္က ႀကိဳဆုိပါ၏တဲ့ဗ်ာ... အဲဒီ မုဒ္ဦး ဟုိဘက္ ေရာက္ၿပီဆုိရင္ ဒီဘက္နဲ႔ တျခားစီပဲ... ဒီဘက္က ျမန္မာေတြေလ... ဟုိဘက္ကေတာ့ တ႐ုတ္ေတြကိုးဗ်... web cam ေလးနဲ႔ မလွမပ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ၿပီး ယာယီ ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ လက္မွတ္ေလး လုပ္ၿပီး အဲဒီ ဂိတ္ကုိ ျဖတ္လုိက္တာနဲ႔ ေဟာ တ႐ုတ္ျပည္ထဲ ေရာက္ေလၿပီ... တ႐ုတ္ျပည္၊ မန္စီၿမိဳ႕က ကားတစ္စီးရဲ႕ ေနာက္ကို ႐ိုက္ထားတာပါ... “နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္” “ခ်စ္သူ” “...” စာေတြ ျမန္မာလုိေရးထားပါတယ္... ေရႊလီနဲ႔ မန္စီကို ၁း၃၀-နာရီေလာက္ ကားနဲ႔သြားရပါတယ္... မန္စီၿမိဳ႕မွာ ေန႔လယ္စာ စားခဲ့တယ္... ဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြကို တ႐ုတ္ေတြ မွတ္ၿပီး ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ ေနမိတယ္... ဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြလည္း သိတယ္ထင္ပါ့... ခဏေနေတာ့ အိမ္ထဲကေန ဘုိျဖဴ သီခ်င္းဖြင့္ျပၿပီး သူတုိ႔ ျမန္ျပည္ကလာတဲ့ ရွမ္းလူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပတယ္... အဲဒီေတာ့မွပဲ ျမန္မာလုိ႔ ေျပာတတ္မွန္းသိတယ္... မန္စီ ေလဆိပ္နားက ေတာ္ေတာ္ စားလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ရွမ္းထမင္းဆုိင္ေလးပါ... မန္စီ ေလဆိပ္မွာ ႐ွဴးသြား ေပါက္မိတာ မွားသြားတယ္... ေဝါ့... ေလယာဥ္စီးၿပီး ကူမင္း ကို ခရီးႏွင္ခဲ့တယ္... ၃၅-မိနစ္ေလာက္ပဲ စီးလုိက္ရတယ္... ေဟာ... ကူမင္းၿမိဳ႕ထဲကိုေရာက္ေလၿပီ... တည္းခ...