MgHla's ဒိုင်ယာရီ

မေန႔က ကိုသခင္ႀကီးရယ္၊ ကိုေဇာ္ေဌးရယ္၊ ေမာင္ေအးေဆြရယ္၊ က်ေတာ္ရယ္ ၄-ေယာက္သား ကန္ေတာ္ႀကီးကို ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ ထြက္ၾကတယ္...  ျပည္ႀကီးမြန္ ေဖာင္ေတာ္ကို ႐ုိက္ဖုိ႔သြားၾကည့္ေတာ့ မလွမပ မီးထြန္းထားလုိ႔ စိတ္ညစ္ၿပီး ျပန္ခဲ့ၾကတယ္...  ကန္ေတာ္ႀကီးကေန ကန္ေရျပင္ႀကီးကေန တစ္ဆင့္ျမင္ရတဲ့ ဘုရားႀကီး႐ႈခင္းကို လွမ္း႐ုိက္ျဖစ္တယ္... မီးေရာင္စုံထြန္းထားတဲ့ ေကာင္းေကာင္း စားေသာက္ဆုိင္ကိုလည္း လွမ္း႐ုိက္ျဖစ္တယ္... ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ၿပီးေတာ့ Mandalay City II မွာ ဝင္ၿပီး ေခၽြေခၽြတာတာ စားေသာက္ ၾကတယ္... ဘုိင္ျပတ္ေနၾကလုိ႔ေလ... က်ေတာ္လည္း ကိုေဂ်႕ဆီက remote ေလးငွားၿပီး ၾကယ္ေတြကို စမ္း႐ုိက္ျဖစ္တယ္... ပုံမွန္ ခလုတ္ႏိွပ္ၿပီး႐ုိက္ရင္ Nikon D40 က shutter ကို 30 seconds စာအထိပဲ အၾကာဆုံး ဖြင့္ထားလုိ႔ရတယ္ေလ... remote နဲ႔ဆုိ ကိုယ္ႀကိဳက္သေလာက္ ဖြင့္ထားလုိ႔ရတယ္... မေန႔ညကမွ သိတာကေတာ့ tele lens တစ္လုံး မဝယ္မျဖစ္ ဝယ္ရဦးမယ္ ဆုိတာပါပဲ.. အု.. ပုိက္ပုိက္ သူ႕ဘာသာသူ ေရာက္လာရင္ ေကာင္းမွာပဲ... ည ၁၁-နာရီေလာက္မွ ဆုိင္က ျပန္ထြက္ခဲ့တာ လမ္းမွာ အရမ္းခ်မ္းတယ္... အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း အရင္ေန႔ေတြနဲ႔ မတူ အေအးပုိတယ္... မနက္ကေတာင္ ေအးလြန္းလုိ႔ထင္ပါ့ ဆုိင္ကယ္ကို မနည

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃၁-ရက္ေန႔ ညတုန္းကေပါ့... က်ေတာ့္ရဲ႕ အသက္ ၃၀-ျပည့္ ေမြးေန႔ပြဲေလးကို ဆင္ႏြဲခဲ့တယ္... online ေပၚမွ သိခဲ့ ခင္ခဲ့ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအခ်ဳိ႕ရယ္၊ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသား ဘဝကတည္းက ခင္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ဆင္ႏြဲခဲ့တယ္... စိတ္မေကာင္းစရာက က်ေတာ့္ကို ဓာတ္ပုံပညာေတြ သင္ေပးေနတဲ့ ကိုသခင္ႀကီး ခရီးလြန္ေနလုိ႔ က်ေတာ္ေမြးေန႔ပြဲ မတက္ေရာက္ႏုိင္တာပါပဲ... NativeMyanmar Forum က ေငြႏွင္းျမဴ တစ္ေယာက္တည္းပဲ က်ေတာ့္ေမြးေန႔ပြဲကို ေရာက္ခဲ့တယ္... က်န္တဲ့သူမ်ားကလည္း ကုိသခင္ႀကီးလုိ ခရီးထြက္ေနၾကလုိ႔ပါ... ေနးတစ္ျမန္မာမွာ ေန႔လယ္စာ သတင္းမ်ားကို ေရးေနတဲ့ ကိုမင္းအုိခ်မ္းသာ (minO)ရဲ႕ မိတ္ေဆြျဖစ္သူ ကိုစုိးထုိက္လည္း က်ေတာ့္ေမြးေန႔ပြဲကုိ လာႏႊဲပါတယ္... blog ေလာကမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ဖိတ္ခ်င္ေသာ္ျငားလည္း ဖြတ္ကလိ ဒဂၤါးျပား အေျခအေန မေကာင္းတာေၾကာင့္ မဖိတ္ႏုိင္တာကို ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္... က်ပ္သိန္းေပါင္း ၂၀၀၀-တန္ ထီေပါက္ရင္ေတာ့ အကုန္လုံးကို Mandalay Hill Resort မွာ ဧည့္ခံခ်င္ေၾကာင္းပါ... စားၿပီး ေသာက္ၿပီးၾကေတာ့ ရန္ကုန္သား ကိုစုိးထုိက္ကို က်ေတာ္ မႏၲေလးရဲ႕ New Year ညကုိ လုိက္ပုိ႔ ေပးျဖစ္တယ္... ဘယ္နားလဲဆုိေတာ့ က်ဳံးေဘး၊

ဪ... က်ေတာ္လည္း ဒီကမာၻေျမေပၚမွာ ရပ္တည္ေနထုိင္ၿပီး ဒီကမာၻေျမႀကီးကို ေကာင္းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ဒုကၡေပးမိသလုိ ျဖစ္တာ ဘာလုိလုိနဲ႔ မနက္ျဖန္ည ၁၁း၃၀ နာရီဆုိရင္ အႏွစ္ ၃၀ ျပည့္ေျမာက္ေလၿပီ... က်ေတာ္ ကမာၻေျမႀကီးကို ဒုကၡေပးေနမိတာကို ကမာၻေျမႀကီးေတာင္ သိရဲ႕လား မသိ... ပထမဆုံး က်ေတာ့္ကို ေမြးဖြားခဲ့တဲ့၊ က်ေတာ့္ကို ဒီလူ႕ေလာကထဲကို အေရာက္ေခၚခဲ့တဲ့ က်ေတာ္ မိခင္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္... ငယ္စဥ္ ကေလးဘဝကေနစၿပီး မိန္းမမယူခင္အခ်ိန္အထိ ထမင္းဟင္း ခ်က္ေၾကြး၊ အဝတ္အစားေတြ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပး၊ မီးပူတုိက္ေပးတတ္တဲ့ ေမေမ့ကို က်ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ေမေမ... ကြယ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဖေဖကိုလည္း က်ေတာ္ အရမ္း ေက်းဇူးတင္တယ္... အရမ္းခ်စ္တယ္... ညီအကုိ သုံးေယာက္ထဲမွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ က်ေတာ့္ကို အလုိအလိုက္ဆုံးနဲ႔ အမ်ားဆုံး ႐ုိက္ခဲ့၊ ဆူခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လားေဖေဖ... အေဖ့ကို ပုိၿပီး ေက်းဇူးတင္တာက က်ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ေမၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခု တက္ဖုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာ တင္မယ္ ဆိုေတာ့ မင္းမတက္ပါနဲ႔ကြာ မင္း ... ငါ့လုိ ဘာမွ ေဘးေပါက္ မရွာတတ္ရင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနရလိမ့္မယ္လုိ႔ တားခဲ့တဲ့ အေဖ့ကို အခု အခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္အေဖ... အေဖ့ ေျခရာ ဆက္မနင္းခဲမိတာ

မိန္းမက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ႀကိဳဝယ္ေပးထားတဲ့ ဒီ၄၀ကို ၂၃ရက္ေန႔ ညက လွ်ာရွည္ၿပီး ဖုန္မႈတ္တာ ဖုန္မေျပာင္ဘဲ ပုိတက္သြားလုိ႔ ၂၄ရက္ေန႔ မနက္ နစ္ကြန္သြားၿပီး ဆားဗစ္ လုပ္လုိက္တာ ၂-ပုလင္း ထြက္သြားတယ္... ဗ်ဲ ၿဗဲ... ဗ်ဴးဖိုင္ဒါမွာ ဖုန္ေတြရွိေနတုန္း ပုံ႐ုိက္ရင္ေတာ့ မပါေတာ့ဘူး... ဒါနဲ႔စကားမစပ္... ဘေလာ့ဂါေဒါ့ကြန္းကို ပိတ္ထားကတည္းက ဘေလာ့ကို ေကာင္းေကာင္း မေရးျဖစ္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္... ဘေလာ့ဂါေဒါ့ကြန္းထဲ ဝင္ေရးလုိ႔ မရေတာ့ ဘေလာ့ေရးတဲ့အရသာ ေပ်ာက္ဆုံး ပ်က္ဆီးသလုိ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ မေရးျဖစ္ဘူး ျဖစ္ေနတာ... သာသနာဖ်က္မ်ား က်ဆုံးပါေစ...

အရင္က ႀကီးပြားေရး ပုံႏွိပ္တိုက္နဲ႔ အလုပ္အနည္းငယ္ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္... ႐ိုက္ခ်က္ေကာင္းတယ္... အေရာင္ေတြမွန္တယ္... ေနာက္ပုိင္း ပုံႏွိပ္တုိက္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ တာ၀န္မယူ ျဖစ္လုိ႔ ဆက္မလုပ္ျဖစ္ဘူး... လူထုက ဖိတ္စာ ဒီဇုိင္းေတြ ကူဆြဲေပးဖုိ႔ ေျပာတုန္းက က်ေတာ္ ဘာျဖစ္လုိ႔ မလုပ္ခဲ့မိတာပါလိမ့္... အဲဒီအလုပ္ကို လက္မခံခဲ့မိတာ က်ေတာ္ ေနာင္တရမိတယ္... အႀကီးအက်ယ္ကို ေနာင္တ ရမိတယ္... အေမမာရဲ႕ ေျမးေတြ ၂-ေယာက္ ကြန္ပ်ဴတာ သင္တန္း လာတက္လုိ႔ ဘာသာရပ္ တစ္ခုကို တာ၀န္ယူ သင္ေပးခဲ့ဖူးတယ္... အခုအခ်ိန္အထိ လင္းလင္းရဲ႕အေဖ က်ေတာ့္ကို ေတြ႕တုိင္း -- -- နဲ႔ ေခၚေနေသးတာကို က်ေတာ္ အေခၚမခံခ်င္ဘူး... လင္းလင္းရဲ႕အေဖ နဲ႔ က်ေတာ္ဟာ မုိးနဲ႔ ေျမျပင္လုိ႔ ကြားျခားလွပါတယ္... ဆရာ ေနာက္တစ္ခါ က်ေတာ့္ကိုေတြ႕ရင္ -- -- လုိ႔ မေခၚပါနဲ႔ ခင္ဗ်ာ... က်ေတာ့္ နာမည္အရင္းကို ေခၚရင္ ရပါၿပီ ဆရာ... အခြင့္အေရး ထပ္ရဦးမယ္ဆုိရင္ လူထုတုိက္မွာ အခ်ိန္းပို္င္း အလုပ္ေလး တစ္ေလာက္ေတာ့ လုပ္ခ်င္ေသးတယ္... လူထုတုိက္မွာ ပညာဆည္းပူးခ်င္ေသးတယ္... ...လူထုတိုက္ တစ္ခုတည္းရဲ႕ အေမ မဟုတ္တဲ့ ျမန္မာေတြ အားလုံးရဲ႕ အေမ လူထု ေဒၚအမာ အသက္ရာေက်ာ္ ရွည္ပါေစ...

၂၃-ရက္ ေန႔ကေန ၂၆-ရက္ေန႔အထိ ႐ုံးက တန္ေဆာင္တုိင္ ႐ုံးပိတ္ရက္ေပးတာနဲ႔ ကိုသခင္ႀကီး မိသားစုရယ္၊ က်ေတာ္တုိ႔ မိသားစုရယ္၊ BaganNAT ေခၚ သခင္စိုးႀကီးရယ္ စုစုေပါင္း ၇-ေယာက္  ေမၿမိဳ႕ကို ကိုသခင္ႀကီး ကားနဲ႔ တက္ၿပီး အနားယူခဲ့ၾကတယ္... ေမၿမိဳ႕ လွ်ပ္စစ္မီးဟာလည္း မႏၲေလး လွ်ပ္စစ္မီးနဲ႔ နင္လားပါပဲ... ၆-နာရီလာ ၁၂-နာရီပ်က္ ပုံစံနဲ႔ မီးေပးေနပါတယ္... အလုပ္လုပ္ခ်င္တဲ့ ကုိသခင္ႀကီး တစ္ေယာက္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးေၾကာင့္ ဒုကၡေတာ္ေတာ္ ေရာက္ရပါတယ္... တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေနမွာေတာ့ အိမ္မွာပဲေနၿပီး hot pot လုပ္စားၾကတယ္...  ထမင္းမခ်က္လုိ႔ ေမၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ထဲ သြားၿပီး ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ သြားဝယ္တာ ေမၿမိဳ႕ကို အလည္လာၾကတဲ့ မ်ားျပားလွတဲ့ လူေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေစာင့္ခဲ့ရတယ္... မႏၲေလး-လား႐ႈိးလမ္းမေပၚမွာလည္း ကားေတြကို တန္းစီၿပီး ပိတ္ေနပါတယ္... ေနာက္ေန႔မနက္မွာ အမ်ဳိးသားကန္ေတာ္ႀကီးကို ေရာက္ခဲ့တယ္... ကန္ေတာ္ႀကီးမွာ ႐ုိက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပုံေတြေပါ့... လက္ရာကေတာ့ က်ေတာ့္ဆရာ ကိုသခင္ႀကီးကိုေတာ့ ဘယ္မွီပါ့မလဲဗ်ာ...