ဪ... က်ေတာ္လည္း ဒီကမာၻေျမေပၚမွာ ရပ္တည္ေနထုိင္ၿပီး ဒီကမာၻေျမႀကီးကို ေကာင္းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ ဒုကၡေပးမိသလုိ ျဖစ္တာ ဘာလုိလုိနဲ႔ မနက္ျဖန္ည ၁၁း၃၀ နာရီဆုိရင္ အႏွစ္ ၃၀ ျပည့္ေျမာက္ေလၿပီ... က်ေတာ္ ကမာၻေျမႀကီးကို ဒုကၡေပးေနမိတာကို ကမာၻေျမႀကီးေတာင္ သိရဲ႕လား မသိ... ပထမဆုံး က်ေတာ့္ကို ေမြးဖြားခဲ့တဲ့၊ က်ေတာ့္ကို ဒီလူ႕ေလာကထဲကို အေရာက္ေခၚခဲ့တဲ့ က်ေတာ္ မိခင္ကို ေက်းဇူးတင္တယ္... ငယ္စဥ္ ကေလးဘဝကေနစၿပီး မိန္းမမယူခင္အခ်ိန္အထိ ထမင္းဟင္း ခ်က္ေၾကြး၊ အဝတ္အစားေတြ ေလွ်ာ္ဖြတ္ေပး၊ မီးပူတုိက္ေပးတတ္တဲ့ ေမေမ့ကို က်ေတာ္ အရမ္းခ်စ္ပါတယ္ ေမေမ... ကြယ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဖေဖကိုလည္း က်ေတာ္ အရမ္း ေက်းဇူးတင္တယ္... အရမ္းခ်စ္တယ္... ညီအကုိ သုံးေယာက္ထဲမွာ အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ က်ေတာ့္ကို အလုိအလိုက္ဆုံးနဲ႔ အမ်ားဆုံး ႐ုိက္ခဲ့၊ ဆူခဲ့ရတယ္ မဟုတ္လားေဖေဖ... အေဖ့ကို ပုိၿပီး ေက်းဇူးတင္တာက က်ေတာ္ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ ေမၿမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခု တက္ဖုိ႔ ေလွ်ာက္လႊာ တင္မယ္ ဆိုေတာ့ မင္းမတက္ပါနဲ႔ကြာ မင္း ... ငါ့လုိ ဘာမွ ေဘးေပါက္ မရွာတတ္ရင္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေနရလိမ့္မယ္လုိ႔ တားခဲ့တဲ့ အေဖ့ကို အခု အခ်ိန္မွာ ေက်းဇူးအရမ္းတင္တယ္အေဖ... အေဖ့ ေျခရာ ဆက္မနင္းခဲမိတာ
MgHla's ဒိုင်ယာရီ