ခရီးသြားတဲ့ ဓာတ္ပုံမ်ား အေၾကာင္း...

တ႐ုတ္ျပည္က ႀကိဳဆုိပါ၏တဲ့ဗ်ာ... အဲဒီ မုဒ္ဦး ဟုိဘက္ ေရာက္ၿပီဆုိရင္ ဒီဘက္နဲ႔ တျခားစီပဲ... ဒီဘက္က ျမန္မာေတြေလ... ဟုိဘက္ကေတာ့ တ႐ုတ္ေတြကိုးဗ်... web cam ေလးနဲ႔ မလွမပ ဓာတ္ပုံ႐ုိက္ၿပီး ယာယီ ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ လက္မွတ္ေလး လုပ္ၿပီး အဲဒီ ဂိတ္ကုိ ျဖတ္လုိက္တာနဲ႔ ေဟာ တ႐ုတ္ျပည္ထဲ ေရာက္ေလၿပီ...

တ႐ုတ္ျပည္၊ မန္စီၿမိဳ႕က ကားတစ္စီးရဲ႕ ေနာက္ကို ႐ိုက္ထားတာပါ... “နင့္ကို ငါခ်စ္တယ္” “ခ်စ္သူ” “...” စာေတြ ျမန္မာလုိေရးထားပါတယ္... ေရႊလီနဲ႔ မန္စီကို ၁း၃၀-နာရီေလာက္ ကားနဲ႔သြားရပါတယ္... မန္စီၿမိဳ႕မွာ ေန႔လယ္စာ စားခဲ့တယ္... ဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြကို တ႐ုတ္ေတြ မွတ္ၿပီး ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ ေနမိတယ္... ဆုိင္ပုိင္ရွင္ေတြလည္း သိတယ္ထင္ပါ့... ခဏေနေတာ့ အိမ္ထဲကေန ဘုိျဖဴ သီခ်င္းဖြင့္ျပၿပီး သူတုိ႔ ျမန္ျပည္ကလာတဲ့ ရွမ္းလူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပတယ္... အဲဒီေတာ့မွပဲ ျမန္မာလုိ႔ ေျပာတတ္မွန္းသိတယ္... မန္စီ ေလဆိပ္နားက ေတာ္ေတာ္ စားလုိ႔ေကာင္းတဲ့ ရွမ္းထမင္းဆုိင္ေလးပါ...
မန္စီ ေလဆိပ္မွာ ႐ွဴးသြား ေပါက္မိတာ မွားသြားတယ္... ေဝါ့... ေလယာဥ္စီးၿပီး ကူမင္း ကို ခရီးႏွင္ခဲ့တယ္... ၃၅-မိနစ္ေလာက္ပဲ စီးလုိက္ရတယ္...

ေဟာ... ကူမင္းၿမိဳ႕ထဲကိုေရာက္ေလၿပီ... တည္းခုိ ညအိမ့္မယ့္ ဟုိတယ္ကို သြားေနတာ ခင္ဗ်... ၾကယ္ ၄-ပြင့္ အဆင့္ရွိတဲ့ ဟုိတယ္ႀကီး တစ္ခုမွာ တည္းခဲ့ေလသည္... အဲဒီ ေရာက္တဲ့ညမွပဲ ကူမင္း႐ုံးခြဲက မန္ေနဂ်ာ ဧည့္ခံေကၽြးေမြးတဲ့ ညစာ စားလို႔ေကာင္းတယ္... တ႐ုတ္ျပည္မွာ ထမင္းဆိုင္ ၂-ဆုိင္ပဲ စားလုိ႔ ေကာင္းခဲ့တယ္... မန္စီက ရွမ္းဆုိင္ရယ္ ဒီဆုိင္ရယ္...

ေနာက္ေန႔ မနက္ ၈-နာရီ ေဟာ္တယ္ကေန စထြက္ၿပီး အေနာက္ေတာင္ (Western Hill) ကို သြားေနတာပါ... ဒီလုိ ၂-ထပ္လမ္းေတြ ေပါမ်ား သလား မေမးပါနဲ႔... လမ္းေတြကလည္း ေကာင္းတယ္... အခု ဓာတ္ပုံထဲက လမ္းကေတာ့ ျပဳျပင္ေနဆဲ လမ္းေပါ့ဗ်ာ...
႐ုံးဆင္းေတာ့မွာမုိ႔ ေနာက္ေန႔မ်ားမွ ဆက္ပါဦးမယ္ဗ်ာ...